|
| Via het destijds onstane „Toni-Areal" in Zürich discussieerden architectuurtheoreticius Stephen Trüby met Mathias Müller en Daniel Niggli van het Zürichse kantoor EM2N. Het gebouw, in 1961 als modernste bouwwerk van Europa geopend, is de toekomstige centrale locatie van de Hogeschool van de Kunsten van Zürich. |
|
|
|
De verhouding van vlees en steen besprak architectuurtheoreticus Stephan Trüby, die aan de Hogeschool van de Kunsten van Zürich het masterprogramma Spatial design leidt. Hij onderzoekt, hoe bewegingen zich in de architectuur inmengen en het lichaam in samenhang met de ruimte wordt gezien. Trüby gebruikt daarbij service-architecturen zoals de Therme in Vals, maar ook complexe gangen- en tunnelsysteem evenals de op maat gemaakte keuken, waarin de perfecte wegen door de plattegrond worden weergegeven. |
|
|
Centraal thema van het Zürichse kantoor Em2N is de ruimtelijke doordringing, aldus ARCH+ redacteur Anh-Linh Ngo, de zinvolle splitsing van ruimtes in sequenties. Mathias Müller en Daniel Niggli noemen het „organisch functionalisme“ en verwijzen daarmee naar Hans Scharoun, die scholen als stad heeft geconcepteerd. Het Toni-Areal heeft een „ongezellige aanwezigheid“, stelt Niggli, „wij konden dit project alleen doen, omdat wij het gebouw urbanistisch zien“. De Mensa kan bijvoorbeeld ook als verzamelplaats worden gebruikt, trappencascaden als verblijfsruimte. „Belangrijk is, dat men dikke blokken van binnen opent“, aldus EM2N over hun concept van het innerlijke urbanisme. Zij willen, dat het gebouw zo in beslag wordt genomen, daarvoor moet het weerstand bieden en, anders als de Frankfurtse keuken, de gebruikers ertoe overhalen, om zelf te beslissen. |
|
|
Dat bevestigt Trüby, die het Toni-Areal als een „positief monstrum“ waarneemt: „Vanaf een bepaalde grootte functioneren de regels van de architectuur niet meer, er ontstaan nieuwe regels“. Een voorbeeld is de buiten liggende ramp, die de bouw domineert en die EM2N als verticale cultuurboulevard ontsluiten: „Wij zin benieuwd, wat de mensen met deze openbare drempelruimte doen“. |
|
|
Mathias Müller en Daniel Niggli over de drempel: „Onze interesse is architectonische ruimtes, hun begrenzing en vorming en de betrekkingen, welke tussen deze ruimtes ontstaan. Drempels als plaatsen van overgang verdienen daarbij onze bijzondere opmerkzaamheid“.
Afbeelding: Mens en architectuur kort voor de vereniging.
|
|
|
Afbeelding: De Hogeschool van de Kunsten van Zürich met het museum voor vormgeving op de huidige locatie.
Alle foto's: David von Becker |
|
|
